2. Saus of soep?

verteltechniek - zingen - voordracht © Walter Roozendaal - www.muzemuzette.com - klik hier voor meer informatie

Saus: Tijdens Zeggen hebben beginnende vertellers de neiging om over hun vertelling een emotionele saus te smeren. Als het een verdrietig deel van het verhaal is, gaan ze een treurig gezicht en een treurige stem opzetten. Vaak gaat dat ook amateuristisch opgelegd klinken, er ontstaat een soort onnatuurlijke voorleestoon, of een overdreven acteertoon.
Wanneer je hier over doordenkt besef je, dat dit een moralistische manier van vertellen oplevert: de verteller schrijft eigenlijk voor wat de luisteraars moeten voelen.

Soep: Vanuit Zien kan je een veel rijker palet van emoties en belevenissen bestrijken. Bijvoorbeeld:

• je schrikt (= lichtjes achteruitdeinzen, je wordt plotseling door je verbeeldingsbeeld getroffen) en
• langzaam dringt tot je door wat er aan de hand is (= je verbeeldingsbeeld langzamerhand groter laten worden en recht aanzien, vanuit het horizontale vlak op je af laten komen).

Wanneer het publiek dat meeleeft ontstaan er keuzes. Ze hebben om te beginnen jouw proces van de ontdekking van iets meegemaakt. En vervolgens kunnen ze inderdaad verdriet voelen, maar misschien worden  ze ook wel verontwaardigd, of boos, of bang: hoe moet dat aflopen?
Daarmee heb je de openheid gecreëerd voor iedere luisteraar om op een eigen manier op de gebeurtenis te reageren, en is je vertelling genuanceerder geworden. Genuanceerder, omdat je van elk volgende moment in je verhaal een nieuwe belevingsmoment maakt, dat een eigen waarde krijgt.

Soep is veel interessanter en lekkerder wanneer je alle ingrediënten apart kan proeven, dan wanneer het zolang heeft doorgekookt dat het één saussmaak heeft gekregen waaraan je na een poosje niks nieuws meer beleeft!